SOLD OUT!!!

Eli 'Paperboy' Reed, de 'god' uit Boston wiens orderboekje dezer dagen overvol staat verbaasde de wereld en het heelal vorig jaar met zijn album 'Roll With You' (CD review). Een album dat barstte van de soul invloeden en menig soulliefhebber naar de platenzaak deed hollen en waarbij wij maanden voor de release reeds een advance copy wisten te bemachtigen bij het label, zo vroeg zelfs dat de cover nog niet beslist was, en er nog vrschillende aan het bekvechten waren wie Reed hier nu zou gaan promoten. Tijdens een interview met Rootsville in november 2008 (met dank aan H. Broere) verklapte hij ons dat alvorens zich zo intensief op de soul toe te leggen hij 'de blues' als basis gebruikte voor zijn muziek.

Reeds lang voor dit album tot stand kwam was er al eens een album op de markt waar je toen ook al duidelijk kon merken dat zijn liefde voor de soul van Otis Redding aanwezig was maar toch was dit niet de bouwsteen voor dit album maar wel degelijk blues. Een album zonder zijn True Lovers.

'Sings 'Walkin' And Talkin' (for my baby) and other Smash Hits!' is het album waar alles mee begon. Een titel met een hele mond vol en met 12 tracks die gevormd zijn met een soul feelin'. Spijtig genoeg werd dit exemplaar maar op een kleine 2000 stuks uitgebracht en is het haast onmogelijk om er nog eentje op de kop te kunnen tikken. Hopelijk wordt dit heruitgebracht door het succes dat Eli op dit moment mag meemaken, maar wij van Rootsville willen u er toch kennis met laten maken, en indien er een nieuwe release van komt ben je gewaarschuwd als je dit album weerom aan je neus ziet voorbij gaan.

Opener is 'I Just Got To Know' een nummer dat origineel van de hand is van Jimmy Mccracklin, een nummer waar diverse blues artiesten al succes hebben mee geoogst zo ook Finis tasby op zijn 'Jump Children' en hier door Eli op 'Delta way' wordt geserveerd. Bij titeltrack 'Walkin' and Talkin' (For My Baby) hoor je al duidelijk dat Reed zijn ding eerder naar de Rhythm & Blues helt dan zuiver naar de blues. Swingend nummer van de hand van Eli himself. Ook bij 'The Tips of My Fingers' komt het soulgevoel bovendrijven en lijkt hier al in de huid van Otis Redding te willen kruipen, een soulsleper uit de oude doos.

Bij 'Woman, Woman Blues' zitten we duidelijk terug in het vaarwater van de blues inclusief de mondharmonica, een instrument dat Eli heeft doen plaats ruimen in de huidige bezetting door een 'horn section'. maar toch Woman Woman Blues...yeh blues van de bovenste plank en de toen nog ongepolijste stem van Reed past hier perfect bij. Rhythm & Blues time terug met een juweeltje van Chris Kenner. 'Something You Got' word hier door reed met veel gevoel gebracht al is en blijft de door B.B. king en Koko Taylor gebrachte versie nog altijd 'super'.

Lights out....bij het volgende nummer dat Eli hier ten gehoren brengt. Johny Rivers zijn 'The Poor Side of Town' doet me rillingen krijgen bij het horen ervan , slow time waarbij zeker en vast aan de Fender Rhodes klanken werd gedacht, iets wat onmisbaar is bij het brengen van dit nummer.

Een pracht van een album afwisselend blues en Rhythm & Blues en we kunnen alleen maar hopen dat ze dit album terug in omloop brengen.